Blog 1: 360 graden zeezicht en een kantoor van 4m²

1 augustus 2025

Mijn kantoor?  Slechts vier vierkante meter groot, maar met 360 graden uitzicht op de Caribische zee. Een compacte, drijvende werkplek op onze catamaran, verbonden met Nederland dankzij een ijzersterke Starlink-verbinding. Zo voelt het alsof ik gewoon bij mijn opdrachtgevers aan tafel zit. Maar hoe combineer je werken met zo’n onvoorspelbare en avontuurlijke omgeving? Wat betekent remote werken eigenlijk als je kantoor midden op zee ligt?


Remote werken vanaf zee: vrijheid en structuur combineren
Remote werken betekent voor mij vrijheid in tijd en plaats, maar ook het vinden van een balans tussen een avontuurlijk leven en de vaste structuur van mijn werk. Het is werken midden in het avontuur: nieuwe plekken ontdekken, maar ook het weer dat plotseling omslaat, je anker ophalen wanneer je zin hebt in een ander uitzicht of omdat het toch niet helemaal lekker ligt. Terwijl ik gefocust werk aan strategieën en communicatieplannen, volgt de natuur om ons heen haar eigen ritme. We zijn ons constant bewust van de weersomstandigheden, de wind die uit verschillende richtingen komt en het uitzicht dat steeds verandert en mij telkens weer frisse inspiratie geeft.


Een werkdag op zee

Mijn werkdag begint vroeg, rond 6 uur. Terwijl in Nederland de koffiemachines al een tijdje pruttelen en de eerste broodjes uit de tas worden gehaald voor de lunch, trek ik de schuifdeuren open en word ik begroet door de opkomende zon. De stilte op de boten om ons heen wordt slechts af en toe verbroken door het ratelen van een anker dat wordt opgehaald.


Mijn kantoor is minimalistisch en arbo-technisch krijgt het misschien niet meteen een vinkje, maar ik ben gelukkig met mijn houten tafel, bankje, laptop en koptelefoon. Het uitzicht? Elke dag anders. Soms werk ik hier in het zachte ochtendlicht, soms trek ik me terug in de ‘catacomben’ van onze boot om in alle rust iets uit te werken.


De inbox stroomt vol, opdrachtgevers bellen en ik verdiep mij in een communicatiestrategie voor een creatieve campagne binnen de zorg. Tot er ineens een vissersbootje langszij komt. De visser zwaait, houdt trots een kreeft omhoog en wijst naar een aantal ananassen.

“Kreeft? Ananas?” roept hij. “Of... vuilniszakken mee naar de kant?”

Alles-in-één-service, gewoon aan huis... eh, boot. 😄 Ik bedank lachend, geef aan dat ik voorlopig voorzien ben (voor nu nog even geen kreeft), en schakel weer terug naar een briefing voor de fotograaf van de campagne.

Communicatie is geen lucky catch
Die visser met zijn kreeft en ananas bleef een poosje in mijn hoofd hangen. Hij riep wat hij te koop had, in de hoop dat iemand ‘ja’ zou zeggen, zonder te weten wat eigenlijk de behoefte is. Precies dat gebeurt vaak in communicatie: we zenden onze boodschap, maar stemmen die niet echt af op wat de doelgroep nodig heeft.

Misschien herken je het wel: je ziet een reclame, campagne, billboard of intranetbericht en denkt… ja, wat moet ik hier nu eigenlijk mee? Wat is het doel? En voor wie is het eigenlijk bedoeld? Hoe simpel het ook klinkt, we zijn nog steeds geneigd om in communicatie vooral te zenden, onze boodschap, ons product, onze dienst, zonder écht stil te staan bij wat de ander nodig heeft.


Het gevaar is dat je dan vooral je eigen verhaal vertelt, zonder dat het aansluit bij de zorgen, dromen of achterliggende emoties van je publiek. En juist die onzichtbare laag maakt het verschil. Communicatie gaat namelijk niet alleen over woorden, maar over de betekenis die daarachter schuilt. Wat wordt er níet gezegd? Welke geschiedenis speelt mee? Wat hoop je te bereiken, en waar liggen de pijnpunten?


Daarom begin ik elk gesprek bij een nieuwe opdracht met luisteren en doorvragen. Ik probeer te voelen wat er onder de oppervlakte leeft. Wat zijn de verborgen zorgen? Wat is de hoop? Welke verhalen uit het verleden beïnvloeden het nu? Pas als dat helder is, kan ik een communicatieadvies geven dat echt raakt met de juiste strategie, toon en middelen. Deze informatie haal ik simpelweg niet uit een briefing; daarvoor moet je echt in gesprek.

Want net als het leven op zee vraagt communicatie om aandacht, geduld en het lef om soms koers te wijzigen als dat nodig is. Even naast je eigen ideeën en verwachtingen gaan staan, verbinden om daarna écht impact te maken bij de doelgroep.



"The most important thing in communication is hearing what isn’t said."
— Peter Drucker




Zin in het volgende verhaal? Dan neem ik je mee in de wereld van boodschappen doen vanaf een boot. Spoiler: een pak melk halen wordt een soort Expeditie Robinson. En ja, ook dat heeft verrassend veel te maken met communicatie.

Een boot zweeft bovenop een waterlichaam.
Een vrouw zit op een boot met een laptop op tafel
Een zeilboot drijft op een groot wateroppervlak bij zonsondergang.

Blogs

Blog 2: Onpraktisch? Soms precies wat je nodig hebt

24 augustus 2025
Rond het middaguur klap ik mijn laptop dicht. Mijn werkdag zit erop, tijd voor de tweede helft van de dag. Net voor ik afsluit, komt er nog een mailtje binnen: “Kun je een infographic maken voor…”. Ik schuif hem terzijde; die komt later wel. Eerst naar buiten. Een kijkje in ons boodschappenavontuur Doel voor vanmiddag: afval wegbrengen en boodschappen doen. Soms neemt dat een dagdeel in beslag. Onpraktisch? Zeker. Avontuurlijk? Absoluut. Met onze bijboot (rubberboot met motortje) pendelen we tussen de ankerplaats en het land. Het is klein, wankel en soms een uitdaging om balans te houden én je waardigheid te bewaren. We zoeken een steiger om de bijboot veilig aan te leggen en wandelen naar de supermarkt. In de winkel begint het creatieve werk: alles vinden wat we nodig hebben, improviseren als iets er niet is, vragen waar je iets kunt krijgen en ondertussen plannen hoe we alles straks weer veilig aan boord krijgen. De hype van burrata en matcha-cappuccino’s in Nederland hebben we een beetje gemist, en hier kom je ze sowieso niet tegen. Wat we wél altijd vinden, zijn de basics: rijst, bloem en ketchup. Voor verse groente moet je soms een straatje verder. Eieren? Misschien heeft de buurman van de caissière nog wat te koop. Na een paar keer vragen lopen we het juiste straatje in en komen bij een houten huisje, vrolijk geschilderd in aquablauw. De buurman van de caissière schuifelt langzaam naar buiten als we hem vriendelijk groeten. Met een knikje nodigt hij ons uit mee te komen naar een kleine schuur achter het huis, waar een paar eierdozen op een plank staan te wachten. Terwijl hij een doosje aan ons overhandigt, zegt hij met een glimlach: “Soms moet je wat langer zoeken om te vinden wat je echt nodig hebt.” Het is een simpele zin, maar hij blijft hangen. We bedanken hem en lopen voorzichtig terug naar de steiger en zorgen dat de eieren heel blijven tijdens het terugvaren. De zoektocht was misschien omslachtig, maar juist daardoor voelen die paar eieren als een klein, onverwacht succes. Zijn woorden blijven door mijn hoofd echoën. Soms moet je eerst een omweg maken voordat je bij datgene komt wat je echt nodig hebt. Hetzelfde geldt voor mijn werk: een vraag naar een infographic klinkt concreet en handig, maar misschien is dat niet direct de oplossing die echt het verschil maakt. Soms is het zinvol om eerst wat verder rond te kijken, te puzzelen en alternatieven te verkennen, zodat de oplossing niet alleen praktisch is, maar ook echt waarde toevoegt. Met de boodschappentassen in onze handen en flessen onder onze oksels balanceren we terug het bijbootje in en proberen we vervolgens alles weer aan boord te krijgen zonder iets of iemand overboord te laten gaan. (Ja, en zeker niet die bak vanille-ijs die we eigenlijk helemaal niet nodig hadden.) Van een praktische vraag naar resultaat met impact ’s Avonds, als de kinderen slapen, de wind is gaan liggen en alleen het geklots van jagende vissen de rust verstoort, klap ik mijn laptop nog eens open. Het mailtje van eerder verschijnt weer in beeld. De vraag is helder: “Kun je een infographic maken voor…” Ik glimlach en denk terug aan onze zoektocht naar de eieren. Voordat ik die infographic zomaar ga maken, stel ik mezelf eerst de vraag: is dit wel echt het middel dat nodig is? Net als bij de eieren kan de eerste aanwijzing simpel lijken, maar soms ligt de beste oplossing een straatje verder. Vaak zijn er alternatieven die beter passen. Geen flyer die in de la belandt, maar een korte video die mensen spontaan doorsturen. Geen nieuwsbrief vol tekst, maar een podcast waarin je het gesprek aangaat. Geen lang verslag, maar een interactieve tool waarmee je doelgroep zelf aan de slag kan. En soms, na dat zoeken, afwegen en doorvragen, kom je toch weer uit bij die infographic. Dan is dat ook helemaal goed, omdat het geen snelle reflex was, maar een bewuste keuze. Het gaat dus niet om de makkelijkste of de snelste weg, maar om de route die echt verschil maakt. Ja, dat vraagt meer tijd, meer creativiteit en soms meer omwegen. Maar het resultaat? Dat raakt, sluit aan bij het doel, bij de doelgroep én bij het moment. Waarom de omweg soms de beste route is Zo werkt het eigenlijk net als bij die boodschappen: het kost vaak meer tijd, voelt omslachtig en soms sleep je je suf, maar het levert wél iets op. Precies zoals een communicatiemiddel dat misschien even onpraktisch leek, uiteindelijk veel meer impact kan hebben dan je van tevoren had bedacht.
A woman is sitting on a boat using a laptop and talking on a cell phone.

Introductie: Mijn avontuur tussen golven en deadlines

8 juli 2025
Ik neem je mee aan boord van mijn catamaran, waar ik leef én werk als communicatieadviseur. Twee jaar onderweg, vol inzichten over vrijheid, focus en communiceren op afstand. Klaar voor een nieuw perspectief? Welkom aan boord!